farsça – فارسی – persian

Esbâb-ı sühan neşât u nâzest

Zîn her dû sühan bahâne-sâzest

Meydân-ı sühan ferâh bâyed

Tâ tab`der û hüner nümâyed

Dergermî-i rîk ü sahtî-i kûh

Tâ çend sühan reved be-enbûh

Söze sebep olan şeyler: neş’e ve nazdır. Her ikisinden de maksad, yapabilmektir. Söz meydanı geniş olmalıdır, İnsan tabiatı orda hüner gösterebilsin diye. Dağın sertliğinden, kumun sıcaklığından halka kadar bir kaç söz gidebilsin diye! (*)

(*) Fuzuli’nin Leyla Ve Mecnun mesnevisinden farsça beyitler. “Bu sebeb-i nazm-ı kitâbdır ve bâis-i irtikâb-ı azâbdır” bölümünde Fuzûli, kitabı yazma sebebini anlatırken, Nizâmî’nin bu beyitlerini aktarmış.