Esbâb-ı sühan neşât u nâzest
Zîn her dû sühan bahâne-sâzest
Meydân-ı sühan ferâh bâyed
Tâ tab`der û hüner nümâyed
Dergermî-i rîk ü sahtî-i kûh
Tâ çend sühan reved be-enbûh
Söze sebep olan şeyler: neş’e ve nazdır. Her ikisinden de maksad, yapabilmektir. Söz meydanı geniş olmalıdır, İnsan tabiatı orda hüner gösterebilsin diye. Dağın sertliğinden, kumun sıcaklığından halka kadar bir kaç söz gidebilsin diye! (*)
(*) Fuzuli’nin Leyla Ve Mecnun mesnevisinden farsça beyitler. “Bu sebeb-i nazm-ı kitâbdır ve bâis-i irtikâb-ı azâbdır” bölümünde Fuzûli, kitabı yazma sebebini anlatırken, Nizâmî’nin bu beyitlerini aktarmış.
Reklamlar
tek kelimeyle muhteşem..